Lamborghini Huracan Super Trofeo EVO2 to prawdziwy majstersztyk w kwestii designu. Jego nisko osadzone nadwozie, szerokie nadkola i agresywne linie sprawiają, że wygląda jak maszyna z innej planety. Aerodynamiczne elementy, takie jak ogromny tylny spojler, wloty powietrza i dyfuzor, nie tylko wyglądają imponująco, ale także zapewniają przyczepność i stabilność na torze. To samochód, który nie tylko przyciąga wzrok, ale także doskonale spełnia swoje zadanie na torze wyścigowym. Pod maską Lamborghini Huracan Super Trofeo EVO2 kryje się potężny silnik V10 o pojemności 5,2 litra. To prawdziwa bestia generująca 620 koni mechanicznych. Głos wydobywający się z układu wydechowego jest prawdziwym symbolem Lamborghini. Głośny, donośny i pełen charakteru ? to właśnie ten dźwięk sprawia, że serce bije szybciej. Wnętrze jest minimalistyczne, ale zaawansowane technologicznie. Kierowca ma dostęp do różnych trybów jazdy, regulacji zawieszenia i innych ustawień, które pozwalają dostosować samochód do toru i własnych preferencji. Lamborghini Huracan Super Trofeo EVO2 to samochód dla tych, którzy kochają moc, prędkość i emocje na torze. To prawdziwy rarytas, który nie tylko przyciąga wzrok, ale także dostarcza niezapomnianych wrażeń za kierownicą.
Autodromo Nazionale Monza, włoska świątynia prędkości, funkcjonuje nieprzerwanie do 1922 roku i jest jednym z najstarszych na świecie torów wyścigowych, będącym w ciągłym użytku. To tutaj w tym samym roku odbyło się drugie w historii Grand Prix Włoch, a od 1950 roku Monza tylko raz nie znalazła się w kalendarzu mistrzostw świata Formuły 1 (w roku 1980 z powodu przebudowy). Tor w obecnie używanym formacie mierzy prawie 5,8 kilometra długości, a pełna pętla z historycznym owalem z nawrotami pochyłymi po kątem około 30° mierzy blisko 10 kilometrów. To najszybszy tor w historii Formuły 1: Kimi Raikkonen w drodze po pole position w GP Włoch w sezonie 2018 uzyskał w bolidzie Ferrari średnią prędkość okrążenia 263,6 km/h! Jeden z najsłynniejszych zakrętów Monzy to Curva Grande, którą Alain Prost, 4-krotny mistrz świata Formuły 1, wskazuje jako jeden z najbardziej satysfakcjonujących w swojej karierze... o ile uda się go pokonać idealnie. Monza to również jeden z najbardziej niebezpiecznych torów. Swoje życie w wyniku wypadków w tym miejscu stracili między innymi Louis Zborowski, Giuseppe Campari, Alberto Ascari, Wolfgang von Trips (oraz 14 kibiców), Jochen Rindt i Ronnie Peterson.
Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari to jeden z najsłynniejszych torów wyścigowych we Włoszech, który w powszechnej świadomości znany jest pod nazwą sąsiadującej miejscowości: Imola. Pętla nosząca imiona ojca i syna z rodu Ferrari - sam Enzo Ferrari z nadzieją powstania "małego Nürburgringu" uczestniczył w ceremonii rozpoczęcia budowy - została utworzona na początku lat pięćdziesiątych. Na międzynarodowej arenie sportów motorowych pojawiła się na stałe w 1980 roku, w którym zorganizowano tu po raz pierwszy i póki co ostatni Grand Prix Włoch Formuły 1, będące domeną toru Monza. W latach 1981-2006 na Imoli odbywało się Grand Prix San Marino, które w 1994 roku przeszło do historii jako jeden z najtragiczniejszych weekendów w dziejach Formuły 1: w czasie kwalifikacji życie stracił Roland Ratzenberger, a w wyścigu zginął Ayrton Senna. Aktualnie tor Imola, zmodernizowany w 2010 roku, mierzy prawie pięć kilometrów długości, na które rozkłada się 21 zakrętów, uważane za jedne z najbardziej technicznych i trudnych do opanowania. Na tym wyzwań nie koniec: tor jako jeden z nielicznych w światowej czołówce wyróżnia się kierunkiem jazdy przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. W ostatnim czasie na Imolę zjeżdżały m.in. serie Porsche Cup, World Touring Car Championship, European Touring Championship, mistrzostwa GT3, a także wyścigi motocyklowe i rowerowe. W lutym 2020 roku właściciele toru złożyli wniosek o organizację wyścigu Formuły 1 w zastępstwie odwołanego z powodu epidemii koronawirusa GP Chin.
Circuit Paul Ricard to nowoczesny obiekt położony w Le Castellet na południu Francji w odległości około pięćdziesięciu kilometrów od Marsylii. Główny tor został otworzony wiosną 1970 roku, a jego budowę zawdzięczamy Paulowi Ricardowi, francuskiemu przemysłowcowi, na cześć którego nazwano cały obiekt. Pętla w latach 1971-1990 gościła czternaście wyścigów Formuły 1 o Grand Prix Francji, które przeniosło się później na Magny-Cours. W ostatnich latach tor wykorzystywany był przede wszystkim do testów wyścigowych maszyn od pojazdów GT po prototypy LMP1 oraz do rozgrywania wyścigów w ramach pucharów Le Mans Series, Formula Renault, Formuła 2, Blancpain GT Series, World Endurance Championship czy World Touring Car Championship. W sezonie 2018 tor wrócił do Formuły 1 na kolejne GP Francji. Jedyna w swoim rodzaju pętla z charakterystycznymi, pomalowanymi w czerwone i błękitne pasy poboczami i strefami ucieczki o różnym stopniu przyczepności i apetytu na opony, przygotowana jest na kilka podstawowych konfiguracji o długości do 5,8 kilometra, a w jej sąsiedztwie znajduje się również klika mniejszych torów do testów i treningów. Razem do dyspozycji mamy 247 różnych nitek asfaltu (słownie: dwieście czterdzieści siedem), w tym 64 z możliwością nawodnienia!
Circuit de Spa-Francorchamps to jeden z najważniejszych torów wyścigowych w Europie i na świecie. Belgijski obiekt funkcjonuje od 1921 roku, w którym tor ciągnął się przez drogi okolicznych miejscowości, w tym Spa i Francorchamps, i mierzył prawie 15 kilometrów długości. Od 1924 roku rozgrywany jest tu 24-godzinny wyścig, aktualnie zarezerwowany dla samochodów GT, a od 1925 roku z przerwami odbywa się tu Grand Prix Belgii, zaliczane obecnie do mistrzostw świata Formuły 1. Od 1953 roku organizowany jest tu również wyścig na dystansie 1000 kilometrów lub 6 godzin w ramach mistrzostw świata dla samochodów sportowych i prototypów, obecnie World Endurance Championship. W aktualnym formacie Spa-Francorchamps mierzy siedem kilometrów długości, na których znajdziemy tak znane zakręty, jak Blanchimont, La Source, Les Combes czy sekcję Eau Rouge - Raidillon, na której różnica poziomów sięga 22 metrów. Martin Brundle: "To jeden z moich ulubionych torów, z szybkimi zakrętami, które po prostu zapierają dech w piersiach, metaforycznie i fizycznie". Na Spa-Francorchamps swoje życie stracili między innymi Richard Seaman, Archie Scott Brown i Stefan Bellof. Najwięcej razy w Grand Prix Belgii na Spa-Francorchamp wygrywał Michael Schumacher: sześć razy. Pięć razy triumfował tu Ayrton Senna.
Niemiecki tor wyścigowy okrążający wzgórze z zamkiem w miejscowości Nürburg stał się stałym elementem tamtejszego krajobrazu w latach dwudziestych minionego stulecia. Pętla ciągnąca się przez prawie trzydzieści kilometrów i obejmująca publiczne drogi przeszła w ciągu kolejnych dziesięcioleci niezliczone modyfikacje, a w 1984 roku razem ze słynnym, północnym odcinkiem Nordschleife, który uznano za zbyt niebezpieczny dla Formuły 1, musiała usunąć się w cień zupełnie nowego, stałego toru wyścigowego. Nowoczesny Nürburgring, znany jako GP-Strecke (Grand Prix Track), mierzył początkowo około 4,5 kilometra długości, a dziś z sekcją Mercedes Arena w najdłuższej konfiguracji wije się przez ponad 5,1 kilometra. Do momentu otwarcia nowego obiektu to właśnie na morderczym Nordschleife rozgrywano m.in. rundy mistrzostw świata Formuły 1 czy wyścigi długodystansowe rządzone przez prototypy grupy C. Na nowym torze Formuła 1 pojawiła się dotychczas tylko cztery razy, a w ostatnich latach Nürburgring odwiedzały najczęściej takie serie, jak World Endurance Championship, DTM, GT Championship oraz lokalne Veranstaltergemeinschaft Langstreckenpokal Nürburgring (VLN), które z litości dla obcokrajowców przemianowano w sezonie 2020 na Nürburgring Langstrecken-Serie (Nürburgring Endurance Series).
Circuit de la Comunitat Valenciana Ricardo Tormo, znany również jako Tor Ricardo Tormo, to profesjonalny tor wyścigowy położony w pobliżu miejscowości Cheste, w regionie Walencja we wschodniej Hiszpanii. Tor został otwarty w 1999 roku i jest jednym z głównych miejsc organizacji wydarzeń motorsportowych o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Nazwa toru upamiętnia Ricardo Tormo, wybitnego hiszpańskiego motocyklistę, który zdobył mistrzostwo świata w klasie 50cc. Tor jest znany ze swojego ciekawego układu, który obejmuje 14 zakrętów, w tym kilka o różnych promieniach i nachyleniach, co sprawia, że jest to trudny tor do zdobycia przez kierowców i motocyklistów. Circuit de la Comunitat Valenciana jest regularnie wykorzystywany do testów przedsezonowych w serii MotoGP oraz innych kategorii motocyklowych, dzięki czemu jest miejscem, gdzie zawodnicy mogą doskonalić swoje umiejętności i dostosowywać swoje maszyny do wymagających warunków toru. Oprócz tego tor gości także wyścigi serii MotoGP, Moto2, Moto3 oraz innych klas motocyklowych, a także wydarzenia związane z wyścigami samochodowymi. Dzięki swojej lokalizacji w malowniczym regionie Walencji, tor Ricardo Tormo przyciąga zarówno fanów sportów motorowych, jak i turystów, którzy chcą zobaczyć emocjonujące wyścigi na tym charakterystycznym torze.
Laguna Seca Raceway wcześniej określana mianem Mazda Raceway Laguna Seca to tor wyścigowy leżący na terenie Monterey w środkowej Kalifornii. Obiekt mierzy 3,602 km długości, a jego wysokość zmienia się w zależności od punktu odniesienia o niemal 55 metrów. Tor posiada aż jedenaście zakrętów, z czego najbardziej charakterystycznym jest słynny korkociąg ?Corkscrew? łączący zakręty 8 i 8A. Tor od lat słynie z goszczenia największych serii wyścigowych, a także organizowania potężnych imprez rozrywkowych. Wśród pojazdów rywalizujących na Lagunie, są zarówno gokarty, samochody wyścigowe, jak i motocykle. Wydarzeniom często towarzyszą festiwale muzyczne. Nazwa Laguna Seca to po hiszpańsku ?sucha laguna?: obszar, na którym obecnie znajduje się tor, był kiedyś jeziorem, a tor został zbudowany wokół jego wyschniętego dna. Po rekonfiguracji toru, dodano w jego centrum dwa sztuczne stawy. Laguna Seca jest klasyfikowana jako tor FIA drugiej kategorii.